Matinata - testo di V. D. Palumbo

Matinata

Tien glicéa tùsi nìfta, ti en òria
c' evò e' plonno pensèonta 'ss'esèna,
c'ettù-mpì 's ti' ffenèstra-ssu, agàpi-mu,
tis kardia-mu su nìfto ti ppena.
Evò panta ss'esèna pensèo
jatì' sena, fsiχì-mmu 'gapò
ce pu pao, pu sìrno,
pu stèo,
sti kkardìa pànta séna vastò.
C'esù mai dè m'agàpise, òria-mu
'e ssu ponise mai pu ss 'emèna;
mai citt'òria
χilì ssu 'en énifse
na mu pì loja agàpi vloimèna
Itt'ammài-ssu to mago glicèo
'en γelà mai ja mena fteχò
mentre evò 'cì pu sìrno
pu stèo
sti kkardìa pànta séna vastò.
T'asteràcia pu panu me vlèpune
ca m'o fèngo krifizzu nnomena,
ce γelù ce mu leune: ston ànemo
ta traùdia pelis, i χamèna!
Kalì nifta! Se fìnno ce feo
plàia su ti 'vo pirta prikò
ma pu pao, pu sìrno
pu stèo
sti kkardìa pànta séna vastò.

Testo preso da La terra del rimorso